آیا رابطه نامشروع پیامکی و یا اینترنتی جرم محسوب می شود؟
پاسخ به این سوال کمی مشکل است چرا که در سیستم قضایی ایران در این خصوص اختلاف نظر وجود دارد با بررسی آرا و نظریات در پرونده های جرم رابطه نامشروع جواب قطعی و تعیین کننده ای به دست نمی آید
در فصل هجدهم از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی مصوب سال 1375 می خوانیم: هرگاه زن و مردی که بین آنها علقه زوجیت نباشد مرتکب رابطه نامشروع یا عمل منافی عفت غیر از زنا از قبیل تقبیل یا مضاجعه شوند به شلاق تا 99 ضربه محکوم خواهند شد و اگر عمل با عنف یا اکراه باشد فقط اکراه کننده تعزیر می شود
در این ماده که عنصر قانونی جرم رابطه نامشروع دون زنا را تشکیل می دهد اعمالی از قبیل تقبیل و مضاجعه به کار رفته است؛ تقبیل در لغت به معنای بوسیدن می باشد و مضاجعه به معنای با هم خوابیدن و همبستر شدن است
قضات محاکم در این خصوص به دو دسته تقسیم می شوند، اکثریت و اقلیت، استدلال اقلیت و اکثریت به این صورت است که:
استدلال اقلیت: گرچه مصادیق ماده ۶۳۷ تمثیلیست لیکن عمل باید از جنس تقبیل و مضاجعه باشد.
استدلال اکثریت: رابطه نامشروع نیازی به عمل فیزیکی نداشته و هر فعلی که دلالت بر ارتباط کند مشمول این عنوان است
در این خصوص نظریه مشورتی شماره 979/7 مورخ 2/3/1363 وجود دارد که صرف مکاتبه عاشقانه بین دو نفر زن و مرد که علقه زوجیت بین آنها برقرار نیست جرم نمی باشد؛ از طرفی، نظریه مشورتی دیگری داریم با شماره ۷/۳۴۹۲ مورخ ۸۸/۶/۸ ارتباط تلفنی از مصادیق رابطه نامشروع دانسته شده و طبق قانون مجازات اسلامی قابل پیگرد است.
با این وجود بر اساس ماده 637 قانون مجازات اسلامی جرم رابطه نامشروع از جنس تقبیل(بوسیدن) و مضاجعه(در آغوش گرفتن) معرفی شده است و بر این اساس می توان نظر داد که صرف رابطه از طریق پیامک و یا اینترنت بین دو نامحرم جرم محسوب نمی شود
اما سوال دیگر که باید پاسخ داد این است که آیا صرف خلوت زن و مرد نامحرم ،فعل مادی حرم ارتباط نامشروع را محقق میکند؟
نظریات مشتت مبنی بر عدم صدق یا صدق عنوان رابطه نامشروع بر خلوت دو نامحرم وجود دارد
آیا اساسا مصادیق ماده ۶۳۷ ق م ا به طور عام و تمثیلی است؟ به نظر می رسد که غایت قانونگذار اعمالی از نوع مصادیق باشد،زیرا اگر هدفی غیر از این داشت از مصادیق دیگری از جنس دیگر طرح مثال میکرد،مثل در ادامه صحبت کردن یا ارتباط تلفنی را ارتباط نامشروع می دانست.
دعاوی کیفری